Ik denk na. Ben ik echt bereid om iets totaal anders te gaan doen en mijn zekerheden als een baan, een huis en een mooie relatie op te geven? Ik denk het niet, als ik er zo over nadenk. Ik werd gedwongen om alles op te geven door het faillissement, maar dat was verre van een vrijwillige keuze geweest. Ik was niet gelukkig en toch veranderde ik niets aan mijn situatie, totdat ik werd gedwongen. Wie leeft er nu echt het leven van zijn dromen? Onze passies en dromen worden vaak versluierd door de sleur van alledag. We blijven vastzitten in banen en relaties die ons niet ten diepste raken en misschien niet eens bij ons passen. Angst regeert de meeste levens. Angst om ontslagen te worden, om ziek te worden en om je maatschappelijke status te verliezen. Mij is het allemaal overkomen en daardoor ben ik losgekomen van de angst. Voor de meeste andere mensen geldt dit niet. Zij gedogen hun bestaan uit angst iets te verliezen, maar springen niet elke ochtend vol enthousiasme en energie uit bed. Zo verliezen ze hun waardevolle levens. “Veel mensen zitten vast in de sleur van het leven en worden geregeerd door de angst. Hun leven is bedrijfsruimte breda gewoon, maar weinig en inspirerend,” zeg ik. “De meeste mensen leven inderdaad niet het leven dat past bij wie ze zijn. Ze lopen ergens in hun leven vast en willen graag het roer omgooien, maar op eigen kracht lukt dat niet. De prangende vraag is, waarom het niet lukt om je idealen en dromen achterna te gaan? Wat houdt mensen tegen om te doen wat zo dicht bij hun hart ligt? Waarom lopen zoveel mensen vast in banen die onvoldoende inspireren of klampen ze zich jarenlang vast aan liefdeloze relaties ?” Ik zucht eens diep. Een professor kan meer vragen stellen dan een collegezaal met studenten kan beantwoorden!