Verzorgde gazonnetjes vereisten veel land en veel werk, vooral in de dagen voordat er grasmaaiers en sprinklers bestonden. En ze leverden niets nuttigs op. Je kon er niet eens dieren op laten grazen, want die zouden het gras opeten en plattrappen. Arme boeren konden hun kostbare land of tijd niet verspillen aan gazons. Het keurige groen voor co-working space amsterdam de entree van een kasteel was daardoor een statussymbool dat niemand kon faken. Het riep luid en duidelijk tegen elke voorbijganger: ‘Ik ben zo rijk en machtig en ik heb zoveel land en lijfeigenen dat ik me al dit extravagante groen kan veroorloven.’ Hoe groter en netter het gazon, des te machtiger de dynastie. Als je een hertog bezocht en zag dat zijn gazon er niet zo best bij lag, wist je dat hij in de problemen zat.51 Het gekoesterde gazon was vaak de setting voor belangrijke feesten en
sociale gebeurtenissen, en voor de rest mocht het niet betreden worden. Nog steeds staan er bij talloze paleizen, regeringsgebouwen en openbare gelegenheden strenge bordjes met: NIET OP HET GRAS LOPEN. In mijn oude Oxfordcollege bestond de hele binnenplaats uit één groot, mooi gazon, waarop we maar één dag per jaar mochten lopen en zitten. Op andere dagen zwaaide er wat voor de arme student wiens voet het heilige gras bezoedelde. Koninklijke paleizen en co-working space leeuwarden hertogelijke kastelen maakten het gazon tot een symbool van gezag. Toen in de laatmoderne tijd koningen van de troon werden gestoten en hertogen werden onthoofd, hielden de nieuwe presidenten en premiers de gazons. Parlementen, hooggerechtshoven, presidentiële residenties en andere openbare gebouwen toonden hun macht steeds vaker met rijen en nog eens rijen keurige groene grassprietjes. Tegelijkertijd veroverde het gazon de wereld van de sport. Duizenden jaren hadden mensen op alle denkbare ondergronden gespeeld, van ijs tot woestijnzand. Maar de laatste twee eeuwen werden de echt belangrijke sporten, zoals voetbal en tennis, op gazons gespeeld. Als daar tenminste geld voor was. In de favela’s van Rio de Janeiro trapt de toekomstige generatie Braziliaanse voetballers een geïmproviseerde bal heen en weer over zand en aarde. Maar in de chique buitenwijken vermaken rijkeluiszoontjes zich op zorgvuldig onderhouden gras.