In de jaren negentig

Gerelateerde afbeelding

‘In de jaren negentig dachten we dat de bomen tot de hemel groeiden. In economisch opzicht dan. Iedereen zou er beter
van worden, ook de ontwikkelingslanden. Het trickle down-effect -economische groei in het v\·esten leidt tot economische groei in het zuiden – zou er voor kantoorruimte huren amsterdam zorgen dat ook hun bootje ging drijven. Die droom is wreed verstoord. De demonstraties tegen mondialisering in Seattle in 1 999 lieten zien dat niet iedereen tevreden was met de reultaten van de economische boom. De aanslagen op het World Trade Centre in New York en het Pentagon in Washington hebben deze utopie definitief aan stukken kantoorruimte huren schiphol geslagen. We zijn wakker geschud: het gemiddelde inkomen per hoofd van de bevolking is de afgelopen tien jaar weliswaar met 2,5% gestegen, maar er moeten nog steeds drie miljard mensen op deze wereld rondkomen van minder dan twee dollar per dag. Nog afgezien van het feil dat die welvaartsgroei heeft geleid tot nog meer uitstoot van broeikasgassen en grote kantoorruimte huren leeuwarden aanslagen op bossen, zoetwatervoorraden en in het algemeen de draagkracht van de aarde.’ ‘Ondernemingen spelen daarbij een doorslaggevende rol’, meent Fussler. ‘De rol van de overheid is om gedragsverandering te bevorderen via regels of economische instrumenten. Het zijn echter de ernrepreneurs die het uiteindelijke gedrag definiëren via hun innovaties.
Overheid én bedrijfsleven De suggestie dat het internationale bedrijfsleven baat zou hebben bi] zo min mogelijk overheidsinstituties, werpt hij verre van zich. ‘Integendeel’, zegt hij met klem, ‘bedriiven. ook internationale bedrijven zijn gebaat bij een goed fu nctionerende overheid die op tijd belastingen int, een rechtssysteem onderhoudt en zorgt dat de regels worden nageleefd.’ Omgekeerd kantoorruimte huren groningen hebben internationale bedrijven ook verplichtingen ten opzichte van de armen in de wereld. Als gevolg van de mondialisering kunnen ze zich niet meer beperken tot markten die veel Le besteden hebben, maar zullen ze ook hun uiterste best moeten doen om de armen bij de wereldeconomie te betrekken. ‘Doen ze dat niet dan zullen de sociale spanningen verder toenemen. Alleen daarom al is het noodzakelijk om naar nieuwe wegen te zoeken om een duurzame, vredige wereld Le scheppen, waar niemand wordt buitengesloten.’