In de gemeente Giessenlande was in een vergunningsvoorschrift over de sluitingstijden van een café gemakshalve verwezen naar een flexibel stelsel van voorschriften uit de algemene plaatselijke verordening. De Afdeling bestuursrechtspraak vernietigde de vergunning betreffende dat voorschrift, omdat daardoor het vergunningsvoorschrift via de APV-procedure in plaats van de in de Awb voorgeschreven procedure zou kunnen worden gewijzigd. (ABRvS 15 januari 1998, BR 1998/393)
Belanghebbenden, behalve de vergunninghouder, kunnen om de wijziging van de kantoor huren amsterdam beperkingen en voorschriften (bedoeld in art. 8.23 lid 1 Wm) verzoeken.
•Voorbeeld Aan burgemeester en wethouders van Rijsbergen werd verzocht de vergunning van een grondverzetbedrijf in te trekken of de voorschriften te beperken vanwege grote geluidhinder. Het verzoek werd afgewezen kantoor huren schiphol omdat het voorbarig werd geacht en omdat de vergunning pas kort tevoren in werking was getreden. De bedrijfsactiviteiten waren sinds de verlening van de vergunning niet gewijzigd. Verder vonden burgemeester en wethouders dat er geen ontwikkelingen op het gebied van de technische mogelijkheden tot bescherming van het milieu en geen ontwikkelingen met betrek
374 9 Wet milieubeheer
king tot de kwaliteit van het milieu aan de orde waren waardoor er een actualiseringsplicht met betrekking tot geluidsoverlast en opslag materialen kantoor huren leeuwarden noodzakelijk was. In haar uitspraak vernietigde de Afdeling de beslissing omdat burgemeester en wethouders hadden nagelaten te onderzoeken of de bevoegdheid bestond de vergunning in te trekken dan wel de voorschriften die aan de vergunning waren verbonden aan te vullen of te wijzigen. En: ‘Indien de bevoegdheid tot intrekking of wijziging van de vergunning bestaat, kan het belang van vergunninghouder, dat hij ervan uit kan kantoor huren groningen gaan dat hij de activiteiten die hij verricht op basis van de hem verleende vergunning kan voortzetten, met zich brengen dat van deze bevoegdheid geen gebruik wordt gemaakt.’ (ABR vS 18 juli 1996, AB 1997/ 157)