Nog een paar uur te gaan, voordat ik op het internationale vliegveld moet inchecken. We lopen gezamenlijk de kerk uit. Ik voel me geïnspireerd door de professor, maar bemerk toch ergens nog twijfel in mijn lijf. Is de metafoor van het magische orgel niet te simplistisch voorgesteld? Hoeveel invloed hebben we eigenlijk op ons leven? Ik spreek de professor erop aan. “Het wereldbeeld dat door de vierde dimensie ontstaat, leidt tot een fatalistisch mensbeeld, waarin we volledig door het toeval worden gestuurd,” zeg ik. “Wat is nog de invloed van de mens op zijn eigen leven?” De professor staat voor de kerk sti 1 en kijkt mij aan. “Net als zovelen kom je er gedurende je leven achter dat controle over het leven een illusie is. We komen daarmee tot de kern van ons leven,” zegt hij. “Laat ik je het in de vorm van een metafoor vertellen. Ons leven lijkt op een enorm groot spoornet van treinen dat talloze stations bevat. Er zijn tussenstations, maar ook eindstations in het spoornetwerk. We zitten allemaal in een rijdende trein die zich ergens in de wirwar aan sporen bevindt. Toevalligheden in ons leven ontstaan op een tussenstation of op een eindstation. Op een tussenstation kun je zelf kiezen of je na de gebeurtenis overstapt op een andere trein, maar op een eindstation word je gedwongen om over te stappen. Een tussenstation is bijvoorbeeld de uitnodiging van je neef Renard om hem te bezoeken. Je bent op zijn aanbod ingegaan, maar had dit ook kunnen weigeren. Ook als je een mogelijke partner tegenkomt, ben je op een tussenstation en kun je overstappen op een andere trein om een relatie met die bedrijfsruimte breda partner aan te gaan. Je kunt hem of haar ook laten lopen en in dezelfde trein blijven zitten om je leven te vervolgen. De keuze die je maakt wat toevallige ontmoetingen of gebeurtenissen betreft, is aan jou. Dat is de keuzevrijheid die elk mens heeft. Maar als je trein op een eindstation aankomt, word je gedwongen om uit te stappen. De financiële crisis die heeft geleid tot jouw faillissement is zo’n eindstation. Je wordt door het leven gedwongen om over te stappen op een andere trein. Je leven wordt na het faillissement nooit meer hetzelfde. Dit principe geldt ook als je een dwarslaesie bij een auto-ongeluk oploopt of als je de loterij wint. Dat zijn eindstations die als toeval op je pad komen en die je dwingen om uit de huidige trein te stappen. Het zijn gebeurtenissen die je leven veranderen en waar je geen macht over hebt. Maar er zijn genoeg gebeurtenissen waarbij je wel een keuze hebt. Zo bepaal je tijdens je leven je levensreis door wel of niet op tussenperrons over te stappen op andere treinen. Elk mens treft ook een aantal eindstations in zijn leven, waarbij hij of zij gedwongen wordt om over te stappen. Zo is je leven metaforisch een treinreis door een wirwar aan sporen, waarbij je soms een eigen keuze hebt en soms wordt gedwongen om in een andere trein te stappen.