Conclusies


Ik ben dit boek begonnen met het invoeren van twee denkbeeldige personages, heb daarna enige tijd over twee diersoorten gesproken en ben geëindigd met twee zelven. De twee personages waren het intuïtieve Systeem r, dat het snelle denken verzorgt, en het moeizamer en flexplek huren amsterdam langzamer opererende Systeem 2, dat het langzame denken verzorgt, toezicht houdt op Systeem r en de zaken met zijn beperkte middelen zo goed mogelijk in de hand houdt. De twee diersoorten waren de denkbeeldige Econs die in het land van de theorie wonen, en de Humans die in de echte wereld optreden. De twee zelven zijn het ervarende zelf, dat het voortgaande leven behartigt, en het terugblikkende zelf, dat de stand bijhoudt en de keuzen maakt. In dit laatste hoofdstuk kijk ik, in omgekeerde flexplek huren schiphol volgorde, naar enkele toepassingen van deze drie onderscheidingen.
Twee zelven De mogelijkheid van conflicten tussen het terugblikkende zelf en de belangen van het ervarende zelf bleek een weerbarstiger probleem te zijn dan ik aanvankelijk had gedacht. In een vroeg experiment, de koudehandproef, leidde de combinatie van verwaarlozing van duur en de regel van piek en afloop tot keuzen die duidelijk absurd waren. Waarom zouden mensen zich uit vrije wil blootstellen aan onnodige pijn? Onze proefpersonen lieten de keuze over aan hun flexplek huren leeuwarden terugblikkende zelf door voorkeur te geven aan de proef die hun een betere herinnering had meegegeven, hoewel deze keuze hun meer pijn bezorgde. Een keuze op grond van de kwaliteit van de herinnering kan gerechtvaardigd zijn in uiterste gevallen, zoals wanneer er een mogelijkheid bestaat van posttraumatische stress, maar het experiment met de koude hand was niet traumatisch. Een objectieve waarnemer die de keuze voor iemand anders zou maken, zou ongetwijfeld voor de korte blootstelling kiezen en daarmee het ervarende zelf van de proefpersonen begunstigen. De keuzen die proefpersonen in hun eigen belang maakten, kunnen met recht worden aangemerkt als vergissingen. Bij de beoordeling van verhalen, zowel in de opera als bij de beoordeling flexplek huren groningen van het leven van Jen, zijn verwaarlozing van duur en de regel van piek en afloop niet te rechtvaardigen. Het is onjuist om een heel leven op zijn laatste momenten te beoordelen of om geen gewicht toe te kennen aan duur wanneer je moet beslissen welk leven het meest begeerlijk is.